Της πόλης τα καμώματα.

Γράφει και απαγγέλει η "Ζαργάνα"

" Είδα το Αιτωλικό τον ΄Αυγουστο να σφύζει απο ζωή (μετά της Παναγίας)

Άκουσα το νταούλι , ίδιο , απαράλλαχτο και ξερό και ένιωσα το ρίγος που νιώθει η Αιτωλικιώτισσα επισκέπτρια.

Χόρτασα γέλιο και αστεία , βόλτες και ξενύχτι , κέρναγα και με καρνάγανε , δε σφίχτηκα να μιλήσω Αθηναίικα και καθάρισα τα δόντια μου μετά απο μεζέ με οδοντογλυφίδα και οχι με οδοντόβουρτσα.

Έδωσα ραντεβού για καφέ στίς 3 το μεσημέρι και κλασικά πήγαμε και οι δυο είκοσι λεπτά αργότερα.

Διάλεξα να ξενυχτίσω στη πλατεία και οχι σε κάποιο καφέ - μπαράκι.

Βρήκα φίλους που είχα χρόνια να τούς δώ και δακρύσαμε παρέα για κάποιες αναμνήσεις.

Γνώρισα τον abrakatabra και ξεροκατάπια όταν μου είπε "ελα να βοηθήσεις να μη χάσουμε οτι μας χαρακτηρίζει σαν Αιτωλικιώτες"
Το στόμα μου άνοιξε αυθόρμητα και είπα ΝΑΙ συστρατεύομαι τώρα ΓΙΑ να συμμετέχω άμεσα.

ΕΝΑ πράγμα με αγχώνει του είπα , δε ξέρω αν έχω χιούμορ.Με δυο κουβέντες του κατάλαβα οτι είμαι για δέσιμο!!!

Μετά απο όλα αυτά εύχομαι σύντομα πάλι να κατέβω και να δώ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟ.


θα τα λέμε

"Ζαργάνα"